Maratheftiko i inne odmiany winogron na Cyprze

Winogrona uwielbiają słońce. Im więcej słońca otrzymują, tym wyższy poziom cukru, a tym samym tym wyższe stężenie. Winogrona potrzebują również chłodnych nocy, aby uzyskać kwasowość i świeżość w smaku, a także suchą pogodę, aby chronić przed chorobami i wilgocią. Cypr jest krajem winiarskim od tysiącleci, a wino było niegdyś istotnym czynnikiem w diecie cypryjskiej.

Istnieją dowody archeologiczne, że najstarsze wino na świecie pochodzi z wyspy śródziemnomorskiej 5000 lat temu. Potem udał się z Cypru do Grecji, a następnie do Rzymu. Mówią, że Ryszard Lwie Serce był tak zdumiony smakiem wina Commandaria, że na jego weselnym bankiecie na Cyprze rzucił się zawołać: „To wino królów i król win”. Obecnie produkują go tylko cztery winiarnie.

Commandaria znana jest również jako wino Templariuszy, ponieważ podzielili wyspę na dowódców, stąd nazwa. Na całym świecie Cypr jest najbardziej znany z wina wspomnianego powyżej. Większość produkcji opiera się na lokalnych odmianach winogron, takich jak Maratheftiko, Mavro i Xynisteri, chociaż uprawiane są również międzynarodowe winorośle. Cypryjski przemysł winiarski zajmuje 50.

miejsce na świecie pod względem całkowitej wielkości produkcji (10 302 ton) i znacznie wyższej na mieszkańca. Ponadto jest on znaczącym czynnikiem przyczyniającym się do gospodarki cypryjskiej poprzez uprawę, produkcję, zatrudnienie, eksport i turystykę. Maratheftiko to starożytna odmiana winogron, która pochodzi z Cypru. Jest uprawiany w rzadkich ilościach wokół wyspy, ale głównie w regionie Pitsilia.

Wraz z odrodzeniem małych butików winnic na Cyprze, odmiana ta została odkryta na początku lat 80. Jego uprawa powoli rośnie ponownie, ponieważ oferuje charakterystyczny charakter lokalnym winom. Keo, największa winnica na wyspie, była jedną z firm, które napędzały jej wzrost. Maratheftiko jest produkowany w minimalnych ilościach ze względu na trudność w jego uprawie.

Robi się wiele pracy, aby stworzyć świadomość i zainteresowanie różnorodnością. Największą przeszkodą w produkcji Maratheftiko jest to, że nie jest zdolny do samozapylania, więc do rozmnażania, musi być sadzony obok innej odmiany winogron, która kwitnie w tym samym czasie. Należy zauważyć, że ta winorośl nie ma kwiatów hermafrodytów, takich jak wiele uprawianych odmian winogron i wymaga współsadzenia z innymi rodzajami w celu osiągnięcia nawożenia i rozwoju owoców. W wyniku słabego zapłodnienia, pęczki są często silnie dotknięte przez Millerandage.

Statystyki z 2004 r. pokazują, że uprawa Maratheftiko obejmuje 125 hektarów, co stanowi mniej niż 1% winnic na wyspie.