Historia Kościoła Cypru

Kościół Cypryjski uważany jest za jeden z najstarszych niezależnych Kościołów prawosławnych na całym świecie, dzieląc między sobą wspólną rdzeń doktrynalny, ale nie są rządzone pod tym samym patriarcha. Na razie Kościół Prawosławny składa się z kilku autokefalicznych kościołów, które uznają autorytet patriarchy Konstantynopola. Kościół prawosławny prymasa cypryjskiego nosi tytuł arcybiskupa Nowego Justyniana i całego Cypru. Od 5 listopada 2006 roku ten zaszczyt odpowiada Chrysostom II.

Według pism biblijnych Kościół Cypryjski miał swoje pochodzenie w czasach apostolskich. Apostolskie Dzieje Apostolskie opowiadają, że Apostoł Paweł przybył na Cypr w AD 45, w towarzystwie Barnabasa i Marka Ewangelisty. Podróż miała na celu szerzenie chrześcijaństwa. Wśród wielu wydarzeń istotne wydarzenie ma miejsce w Pafos, gdzie rzymski urzędnik Sergio Paulus postanawia nawrócić się na chrześcijaństwo.

Barnabas opuścił wyspę i powrócił w roku 50, osiedlając się w Salamis. Historia uważa, że był pierwszym arcybiskupem Cypru. Został znaleziony pochowany na obrzeżach tego miasta i uważa się, że został ukamienowany na śmierć przez grupę Żydów. Od tego czasu różni biskupi poświęcili się szerzeniu chrześcijaństwa na Cyprze.

Uważa się, że pod koniec IV wieku chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się po całej wyspie. Warto zauważyć, że w tym czasie Cypr był częścią wschodniej diecezji Cesarstwa Rzymskiego, którego stolicą był Antiochii. Jak wyjaśnia dr Andrea Mitsidi w różnych artykułach i badaniach, Cypryjczycy byli jednymi z pierwszych, którzy przyjęli chrześcijaństwo i nauczyli go poza Jerozolimą. Neapolis biskupi Tychikos, Kouriou Filagrios i Filonidis, Tamassos Mnason i Rodos, Solos Aixivios i Theodotos z Kyrenii, a także Timon, Ariston, Aryston, Epaphras i Nicanor przyczynili się do rozprzestrzeniania się i konsolidacji chrześcijaństwa na Cyprze.

Niektórzy z nich odważnie wyznali Chrystusa podczas prześladowań i umarli. Jak powiedzieliśmy, Kościół Cypryjski jest jednym z najstarszych kościołów autokefalicznych. Kiedy arcybiskup Antiochii próbował znieść jego autokefalię, cypryjscy arcykapłani potępili interwencję Zgromadzenia Ogólnego w Efez. Ten ekumeniczny Synod był fundamentalny i zapewniał autokefalię Kościoła Cypryjskiego na zawsze.

Istnieje odpowiednia informacja, aby zrozumieć, w jaki sposób doszli do tej determinacji, aby zapewnić ich autocefalię. W 478 roku n.e. Arcybiskup Cypru, Antemios, po wizji, znalazł grobowiec i relikt apostoła Barnabasa, w którego skrzyni znajdowała się kopia Ewangelii Mateusza. Arcybiskup Anthemios zaoferował Ewangelię bizantyjskiemu cesarzowi Zenonowi, który przyznał arcybiskupowi Cypru znane trzy cesarskie przywileje: podpisując swoje imię na dokumentach atramentem cynobrowym, nosząc tyryjski purpurowy zamiast czarnych szat pod szatami; cesarskie berło (czyli srebrny złocony kostur, zwieńczony złotym kulą krzyżową), zamiast regularnego personelu biskupi.